Badanie sugeruje, że jedna noc spędzona na spaniu w umiarkowanie oświetlonym pomieszczeniu zamiast w słabo oświetlonym pokoju może prowadzić do zwiększenia częstotliwości akcji serca w nocy i insulinooporności następnego ranka.
W badaniu wzięły udział dwie grupy 10 zdrowych dorosłych osób. Jedna grupa spała w słabo oświetlonych pokojach przez dwie kolejne noce, a druga spała w słabo oświetlonych pokojach jednej nocy, a następnie w umiarkowanie oświetlonych pokojach następnej nocy, zgodnie z wynikami badania opublikowanymi 14 marca w czasopiśmie Proceedings of the National Academy of Sciences. Umiarkowanie oświetlone pokoje posiadały światło o natężeniu 100 luksów, czyli mniej więcej takim, jakie byłoby w pochmurny dzień — podaje The Washington Post.
Światło o natężeniu 100 luksów można również porównać do oświetlonego ekranu telewizora w zaciemnionym pomieszczeniu lub światła ulicznego wpadającego przez lekko zasłonięte okno — donosi New Scientist.
Wszyscy uczestnicy badania nosili podczas snu monitory pracy serca, a drugiej nocy w grupie, która spała w umiarkowanie oświetlonych pomieszczeniach, zaobserwowano wyraźny wzrost pracy serca podczas snu w porównaniu z poprzednią nocą. Grupa, która spała w pomieszczeniach o słabym oświetleniu, nie wykazała istotnych zmian.
„Wykazaliśmy, że tętno wzrasta, gdy śpisz w umiarkowanie oświetlonym pomieszczeniu” — powiedziała w oświadczeniu dr Daniela Grimaldi, współautorka pracy i profesor neurologii z Northwestern University. „Nawet jeśli śpisz, twój autonomiczny układ nerwowy jest aktywowany”. Autonomiczny układ nerwowy reguluje mimowolne procesy zachodzące w organizmie, takie jak oddychanie, tętno, rozszerzenie źrenic i trawienie, a także reakcję „walcz lub uciekaj”.
Jeśli autonomiczny układ nerwowy powoduje wzrost tętna w nocy, „to źle” — powiedziała Grimaldi. „Zazwyczaj tętno wraz z innymi parametrami układu krążenia jest niższe w nocy, a wyższe w ciągu dnia”.
Autorzy badania przeprowadzili również kilka testów w celu oceny odporności na insulinę każdego ranka po przebudzeniu uczestników badania. Hormon insuliny normalnie pomaga komórkom pobierać glukozę, czyli cukier, z krwiobiegu. Jednak, gdy komórki są oporne na insulinę, nie przyswajają glukozy tak łatwo, a organizm wytwarza coraz więcej insuliny, aby to zrekompensować. Z czasem komórki stają się odporne nawet na tak wysoki poziom insuliny, co powoduje gwałtowny wzrost poziomu cukru we krwi.
Pierwszego ranka, po spaniu w słabo oświetlonych pomieszczeniach, obie badane grupy uzyskały mniej więcej takie same wyniki w testach na insulinooporność. Testy te obejmowały ocenę oporności na insulinę według modelu homeostatycznego (HOMA-IR), obliczenia uwzględniające poziom insuliny i cukru we krwi na czczo, a także bezpośrednie testy reakcji organizmu na glukozę, zwane doustnym testem tolerancji glukozy (OGTT) i wskaźnikiem wrażliwości na insulinę Matsudy.
Drugiego ranka grupa, która spała w umiarkowanie oświetlonym pokoju, uzyskała gorsze wyniki w tych testach, podczas gdy grupa, która spała przy zgaszonym świetle, uzyskała mniej więcej takie same lub lepsze wyniki jak dzień wcześniej. „Narażenie na jedno umiarkowane oświetlenie pokoju w nocy [...] podczas snu zwiększyło poziom insulinooporności następnego ranka” — napisali badacze w swoim raporcie.
„Badanie jest ograniczone, ponieważ objęło tylko 20 osób i monitorowało uczestników przez dwa dni i noce. Ludzie nie powinni zakładać, że powinni zmienić swoje nawyki związane ze snem, dopóki wyniki te nie zostaną potwierdzone w większej próbie” — powiedział New Scientist Jim Horne, brytyjski neuronaukowiec specjalizujący się w badaniach nad snem.
